TEMOR A. CARMEN IV. v. 1-17. SUB quercu," hoc locutus est rex, "Sedebam ego infrà juxtà rupem rivorum, Quando surrexit Connal ex adverso ab oceano Cum hasta Carthonis capillorum nigrorum. Procul a nobis stetit princeps Vertens ad clivum suos oculos. Erat ejus memoria super suo patre, et ejus itinere Super monte sub fusco et viridi (colore). Caligavi ego in loco ipso, [bus sursum Cogitationibus meis sub pulverulentis-tenebris eunti Super meum animum instar nebulæ super montem. Moverunt-se præ me reges Iernes ex adverso; Strinxi ego meum gladium dimidiatim, Quando venerunt mei bellatores huc Tollentes oculos tacitè vicissim. Sicut nubes atræ cœlorum (erant) illi ipsi Expectantes ictus oris à voce, Mo ghuth mar ghaoith tha tlàth is treun, Chuireas o speur gach ceò is dubh. 'Sgaoil siuil gheal fo fhocal suas Ri gaoith a bha fuaim o Chòna; Mu ruadh-chiabh is teine Ul-Eirinn. O neart Cholc-ullaimh, triath' nam faoibh. Glas, liath is air crann bha gun chruaidh Ghluais suas do mo cheumaibh Cormac; Mea voce instar venti qui est mollis et validus, [rem. Qui (abigit) mittit à cœlo singulam nebulam et nigroExpansa sunt vela candida sub verbum sursum Ad ventum qui erat sonans à Cona; Erant trecenti juvenes oceani Intuentes durum umbonem certaminis: Ad rufum capillum et ignem Ul-Iernes. [iter. Sub coruscationibus languidis frigidis, eâ faciente In medio sonitu sylvarum surgentium. Fiamh gàire air gaisgeach nam buadh, Is luath thu féin fo chliu, a thriath; A righ do'm bu ghorm sgiathach sluaigh. Ag iadhadh dall mar thaibhs fo chiar? A chinneas nàimhde nach gann air sliabh. Na taomsa gruaim, a righ Eirinn, Air òg a tha 'g éirigh gu còmhrag." Thuit deura an righ gu làr; Ghlac e làmh an t-sàir an sàmhchair. "Shil Thréinmhoir nan garbh ghnìomh fo lann, Cha d'théid nial uam air dealra do chléibh, Tha lasadh an teine do shinns're; Chi mi, a righ, do mhòr chliu; Lento risu super bellatore victoriarum, At validi, strenui sunt hostes Iernes, Instar strepitûs magnorum torrentium à clivo, O fili Comalæ frænorum et curruum." Quanquam magni illi, ibit eorum effusio deorsum Ab meo animo, eo surgente sursum; Non sunt semen ignavorum nostri principes, Quare esset timor tardus Circumiens cœcus instar spectri sub fusco-vapore? Crescit animus strenuorum in tempore Quo fiunt hostes (numerosi) haud parci super clivo. Ne funde tu torvitatem, o rex Iernes, Super juvenem, qui est surgens ad certamen." Ceciderunt lacrymæ regis ad humum; Prehendit ille manum egregii in silentio. Semen Trenmoris ingentium factorum sub telo, Haud ibit nubes a me super coruscationem tui pectoris, Quod est flammescens in igne tuorum majorum ; Video ego, rex, tuam magnam gloriam ; Sunt signa tui cursus ad certamen Sicut radius lucis super fusca-(facie) cœlorum. |