Et erat ejus animus luctans sub superbiâ. Erant ejus gradus elegantes in tergo saxetorum Vox Cathmoris ad aurem Sulmalæ ; Erat ejus animus sub obscuritate sine colore; "Abscesserunt insomnia blanda à me ipso; Deseruerunt illa meum animum sub damno et angore: Haud audio ego vocem venationis in monte; Sum ego celata in limbo certaminis. Sum ego despiciens deorsum de mea nube; [passibus. Est rex magni clypei (surgens) inter surgendum; O spectrum Conmoris, qui reliquisti nos sub nube, An venis tu interdum ad nos deorsum Ad terram nimborum qui sunt horridi, Pater valide Sulmalæ sub luctu? Certum est quòd venis tu ipse, o princeps; Audiyi tuam vocem sub nimbo noctis In tempore meæ surrectionis ad Iernen clypeorum, Insulam formosam centum rivorum resplendentium. • i. e. imperfecta. Thig taibhse ar sinns're an guth Veniunt spectra nostrorum proavorum in voce Quando erit Cathmor sub damno super humo. [virum. In medio angore (sola) secum ipsa propter egregium |