The memorable battle of A zincourt was fought on the 25th of October, 1415. The French, trusting to their superior numbers, passed the night in idle jollity ; while the English king made the most skilful arrange ments for the battle. In the morning, the onset was made by the English, who, after using their arrows, rushed on the French with their swords and battle-axes, and drove them back with great slaughter. The duke of Alencon, who had sworn to kill or take the king, clove his helmet but was struck down by Henry, and slain. This battle was very fatal to France, from the immense loss of her nobility, slain or taken prisoners : and it · is said, that 8000 gentlemen were killed. The whole loss of the English is said not to have exceeded eighty. Henry returned in triumph to England ; the next year again invaded France, but met with no resistance, and a treaty was concluded, by which it was settled that the French king should enjoy his dignity for life, that Henry should marry his daugh. ter Catherine, and be heir to his crown ; and that France and ட அஜின் கோர்ட்டென்னுங் கிரா மத்தில் நடந்த பிரபலம் பொருந் திய இந்த யுத்தமானது இர-சூசா யரு-ம் வருஷம் அற்பசி உருவ தொ டங்கிற்று.பிரஞ்சுசாதியார் தங்களு டைய விஸ்தாரமான சேனைகளை நம் பிச் சோம்பேறித் தனமான விளையா ட்டிலிரவைக்கழித்தார்கள். இங்கிலிஷ் மன்னனோ அப்பொழுது சண்டைக் குரிய முஸ்திப்புகளை மிகுந்த புத்தி யோடே தயார் செய்துவைத்தான். அதிகாலையில் இங்கிலிஷ்சாதியார் சண் டைக்காரம்பித்துப்பாணங்களைப்பிர கை யோகம்பண்ணினபின்பு தங்கள் யிலிருந்த வாள்களோடும் வெட்டுக்க த்திகளோடும் பிரஞ்சு சாதியார்மேல் விழுந்து மிகுந்த உயிர்ச்சேதங்களோ டு அவர்களைப்பின் முதுகுகாட்டி யோ டும்படி துரத்தியடித்தார்கள். டூக்காப் கொல்லுகிறது அல்லது சிறையாகப் அலன் கோனென்பவன் இராஜனைக் பிடிக்கிறதென்று சத்தியம் பண்ணிக் கொண்டு கலைச்சீராயைத் தொடுத் தான்.தொடுத்தவுடனே என்றியென் பவனால் வெட்டுண்டிறந்தான். இந்த அமராட்டம் பிரஞ்சுசாதியாரில் விஸ் தாரமான பிரபுக்களுயிர்ச்சேதமடை ந்துங் கைதிகளாகப்பிடிக்கப்பட்டும் போன படியால் அவர்களுக்கது பெ ரிய நஷ்டமா யிருந்தது. அவர்களில் அது - ஜெண்டில்மென்க ள்பட்டு மடிந் தார்கள். இங்கிலிஷ் சாதியாருக்கு எ ண்பதுபேருக்கதிகமில்லையென்றுசொ ல்லுகிறார்கள். என்றி விருதுஜெயகொடியுடனே இங்கிலாண்டு தெசத்துக்குத் திரும்பி வந்தபின்பு மறுவருஷத்தில் மறுபடி யும் பிரஞ்சுதேசத்துக்குள் உத்தண் டப்பிரவேசம் பண்ணினான். ஆயினும் என்றியை யெதிர்ப்பதற்கு அங்கொ ருவருமில்லாமையால் என்றிக்கும் பிர ஞ்சுமன்னனுக்குஞ் சமாதான உடம் படிக்கை யொன்று நடந்தது. அந்த உடம்படிக்கையில் பிரஞ்சு மன்னன் தன்னுடைய பட்டத்தின் கிதாப்பை ச்சாகிறவரையில் அநுபவஞ் செய்து CHAPTER XI. HENRY VI.-EDWARD IV.-ED WARD: V.-RICHARD III. FROM 1422 TO 1485. Henry VI. succeeded to the throne when nine months old. The duke of Bedford was appointed by the parliament pro யக. அதிகாரம். சா - என்றி.ச-எட்வார்ட்.டு-எட்வார்ட் கூ - றிச்சார்ட் இர-சூசஉஉ - ம்வருஷமுதல் தசஅரு - ம் வருஷம்வரைக்கும். சா.என்றியென்பவன் ஒன்பது மாதத்துப்பிள்ளையில் பட்டாபிஷேகம் பெற்றபடியால் டூக்காப்பெட்போர்ட் டென்பவன் இராச்சியத்துக்கு ஆதர லே நியமிக்கப்பட்டான். அந்தக்கால ணைக் கர்த்தனாகப் பார்லிமெண்டாரா ெ tector of the kingdom. At this time, the English were mastersத்தில் இங்கிலிஷ் சாதியார் சற்றேறக் of almost the whole of France ; குறைய பிரஞ்சு தேசமுழுமைக்குந் and Henry was carried to that துரையாயிருந்தபடியால் என்றி ன்பவனை அங்கேகொண்டுபோய் பரி country, and crowned at Paris. சுபட்டணத்தில் பட்டாபிஷேகஞ்செ The dauphin, however, gradual - ய்தார்கள். அப்படியிருந்தபோதிலும் ly gained ground against the தாபினென்பவன் இங்கிலிஷ் சேனைக் English forces; and notwith- ளுக்கு விரோதமாகவெழும்பி டூக்காப் பெட்போர்ட்டென்பவன் வேண்டிய standing the efforts of the duke முயற்சிகளைச்செய்துவந்தும் இங்கிலி of Bedford, the English were ஷ சாதியாரை இடைவிடாமல்த் து constantly worsted; till in the ன்பப்படுத்தி இர-தசாருய-ம் வருஷ year 1450, they were totally த்தில் அவர்களை முற்றிலும் பிரஞ்சுதே சத்தை விட்டுத்துரத்தினான். driven out of France. England, meanwhile, was torn by factions ; and the king, as he grew up, discovered total incapacity for government. One of the contending parties, by way of increasing its influence, brought about a marriage between the king and Margaret of Anjou, daughter of Regnier, king of Sicily, a woman of great capacity, courage, and ability. In 1450, Richard, duke of York, began to entertain the de sign of aspiring to the crown. His right was undoubtedly pre கொள் பவன் இராஜகிரீடத்தை அபகரித்துக் ள்வதற்குக்கருத்துகொண்டான் அவனுடைய சுதந்தரவழக்குச் சந் ferable to that of the king. Hen - தேகமில்லாமல் இராஜனைவிட ry derived his descent from the duke of Lancaster, the third son of Edward III., while the duke of York was descended from the duke of Clarence, the second son of that king. At this time the country was in a most unsettled state. An insurrection broke out under a man named Jack Cade, who after defeating 15,000 of the king's troops, in a regular engagement, entered London, of which he for some time kept possession. He put to death several of the nobility, and commit of a ted many excesses ; but at length he was driven out of London, and being deserted by all his followers, was killed by a gentleman of the name of Eden, in whose garden he had concealed himself. These disturbances, as well as the disputes between the king and parliament, were fomented by the duke of York, who at last raised an army, for the purpose, as he pretended, of reform ing the government. He was opposed by the duke of Somerset; and a battle took place at St. Albans, in which Somerset was killed, and the king, who was with him, taken prisoner. The duke of York conducted him to London, and treated him அதிக வுறுதியுள்ளதாயிருந்தது. என்றியெ ன்பவன் கூ. எட்வார்டென்பவனுக்கு மூன்றாவதுகுமாரனாகிய டூக்காப் லங் காஸ்தரின் சந்ததி வழியிற்றோன்றினவ ன். டூக்காப்யோர்க்கென்பவன் அந்த ராஜனுக்கு இரண்டாவது குமார கிய டூக்காப் கிளேரென்சினுடைய வம்மிசத்திற்பிறந்தவன். இந்தக்கால த்தில் தேசங்குதிர்ப்படாமல் கலவர முள்ள ஸ்திதியிலிருந்தது. அப்பொ ழுது ஜாக்காதென்பவன் கிளம்பிக்க லகத்தை யெழுப்பி இராஜனுடைய யருத ஸ்தோமத்தைச் சரியான சண் டைசெய்து அவஜெயப்படுத்தி இல ண்டன் பட்டணத்தில் நுழைந்து சில காலம் அதைத்தன் கைவசப்படுத்திக் கொண்டு அதிலுள்ள பிரபுக்களில்நே கரைக்கொன்று பல அக்கிரமங்களையு ஞ்செய்துவந்தான். ஆயினுங்கடை சியாய் அவன் இலண்டன் பட்டணத் தைவிட்டுத்துரத்துண்டு அவனைச்சேர் ந்திருந்தவர்களெல்லாரும் அவனைவி ட்டோடிப்போகவே அவன் ஏதனெ ன்னுமொரு ஜெண்டில்மென் தோட் டத்திற் போயொளித்துக்கொண்டிரு ந்தான். அந்தஜெண்டில்மென் அவ னைக்கொன்று மடித்தான். இந்தக்கலகங்களையும் இராஜனு க்கும் பார்லிமெண்டாருக்கும் விளைந் தவிவாதங்களையும் டூக்காப் யோர்க் கென்பவன் மூட்டிவிட்டு துரைத்த னத்தை ஒழுங்கு செய்யப்போகிறே னென்று பாவனை காட்டிப் படையை ச்சேர்த்தான். அவனையெதிர்த்துச்சந் திக்க டூக்காப் சாமர்செத்தென்பவ ன் புறப்பட்டான். செயிந்து பான்ஸ் என்னுமிடத்தில் யுத்தம் நடந் தது. அந்தயுத்தத்தில் சாமர்செத்து பட்டுவிழவே அவனோடுகூட விருந்த இராஜனுஞ் சிறையாகப்பிடிக்கப்பட டான். டூக்காப்யோர்க்கு அவனை இல ண்டலுக்கழைத்துக் கொண்டுவந்து மரியாதையோடு நடப்பித்தான்.இரா க்கினியோ சண்டையைவிடா தொ அல் with an appearance of respect. The queen continued the contest; and several battles took place, with various success. At last the queen's forces were defeated at Northampton, by the earl of Warwick, brother to the duchess of York ; and the king, who had joined the queen, was again taken prisoner. The duke of York now openly claimed the crown ; but the par liament, notwithstanding the duke's power, refused to dethrone the king, but declared that the duke of York should be his successor. The queen persevered in her efforts; and, having raised a considerable force in the north, encountered the duke of York at Wakefield-green, in December, 1460. The duke was killed; and his son, the duke of Rutland, a youth of seventeen, was murdered, in cold blood, by Lord Clifford, in revenge for his father's death, at St. Alban's. Edward, the duke of York's eldest son, put himself at the head of his party, and became a favourite of the people. He soon obliged Margaret to retire from London; and entering the city amidst general acclamations, was crowned by the title of Ed இராக்கினியானவள் தன் தன்னுடை யமுயற்சியில் தளராது நின்று வடதி சையில் திரண்ட சேனைகளைச்சேர்த் துக்கொண்டு இர-சூசாசாய -ம்வருஷ ம் மார்கழித்தில் வேக்பீல்டகிறீன் எ ன்னுமிடத்திலே டூக்காப்யோர்க்கென் பவனோடெதிர்த்துத்தாக்கினாள், இந் தச்சண்டையில் டூக்பட்டு மடிந்தான். அவனுடைய குமாரனும் பதினேழு வயது வாலிபனுமாகிய டூக்காப்ரட் லாண்டு என்பவனை லார்ட்கிளிப்போ gடென்பவன் செயிந்து அல்பானிலே தன் தகப்பனைக்கொன்ற பழிக்காகப் பச்சையுதிரஞ் சிந்தக்கொலை செய்து கொன்றான். டூக்காப்யொர்க்கென்பவனுக்கு மூ த்தகுமாரனாகிய எட்வார்டென்பவன் தன்னைச்சேர்ந்த கட்சியாருக்குத் தா னே தலைமையாகப் புறப்பட்டுப் பிர சைகளைக் கைவசப் படுத்திக்கொண்டு உடனே மரிகிருதாள் இலண்டன்பட் டணத்தைவிட்டு வெளிப்பட்டுப்போக அவளை யுடன்படுத்தி யாவரும் மனம் கிழ்ந்து அக்களிப்பு கொண்டாடப்பட் டணத்துக்குட் பிரவேசித்து இர-த |