manded by General Fairfax ; but, from this time, the whole power was in the hands of Cromwell.

The king fled to Oxford, and

ல்பெயிர்பாக்ஸ் என்பவன் சேனாதிபதி யாயிருந்து நடத்தினபோதிலு ம் சகல அதிகாரங்களும்கிராம் வேல் என்பவனு டையகையிலடங்கியிருந்தன.

ராஜன் மழைகால முழுமையும் ஆக்ஸ்போர்ட்டென்னுமூருக்கோடிஅ

to the assistance of the parliament, and was then besieging

Newark. Charles's confidence

in their loyalty was misplaced; for they agreed to deliver him up, on receiving a sum of money

as the arrears of pay due to them. The king was confined in Holdenby Castle in Northamptonshire ; and the parliament, now that the war was over, wished to disband the army. But Cromwell had other views. The army consisted almost entirely of the Independents, the most fanatical sect; and, by their means, he determined to take the government out of the hands of the parliament. He ordered a body of armed men to carry off the king, and to convey him to the head-quarters of the army :

whence he was removed Hampton-Court.

to

The parliament was seized

தனக்குதவிதரும்படி கேட்டுக்கொள்ள கோட்டிஷ்சாதியாரை இராஜவிசுவாச த்தீர்மானித்தான். சார்ல்ஸ் என்பவன்ஸ் முள்ளவர்களென்று நம்பினது மகாதப் பிதம்ஏனென்றால் அவர்களே அரசனை ஒப்புக்கொடுக்கவும் தங்களுக்குவரவே ள்ளவுஞ்சம்மதித்தார்கள். இராஜனைப் ண்டிய பாக்கிப்பணங்களைப்பற்றிக்கொ பிடித்து நர்த்தாம்பட்டன்ஷயர் என் னுமூரிலேயோல்டன் பியென்னுங் கோ ட்டையிலடைத்தார்கள். இப்பொழுது பார்லிமென்டார்சண்டை முடிந்தவு னேசேனைகளைக்கலைத்துவிட நினைத்தா ர்கள். நினைத்தவளவில் கிராம்வேல் என்ப வனுக்கு வேறே யெண்ணமுண்டாயிரு ந்தது.அப்படியே அவன் பார்லிமெண் டாருடைய சேனைகளில்மிகவும்மதவெ றிகொண்ட கூட்டமாகிய சுயாதீனர் அதிகமாய் நிரம்பியிருந்ததால் அவர்க ளைக்கொண்டுபார்லிமெண்டாருடைய கையிலிருக்கும் துரைத்தன வதிகாரத் தைப்பறித்துக்கொள்ளத் தீர்மானித்து இராஜனை யிழுத்துக்கொண்டுபோய்ப்

பாளயத்தின்முன்னணியிலே நிறுத்தவு ம் அங்கிருந்துயாம்டன் கோர்ட்டென் னுமிடத்திற்குக்கொண்டுபோகவும் ஆயு தபாணிகளாகிய வீரருடைய கூட்டத் துக்கு ஆக்கியாபித்தான்.

பார்லிமெண்டார் உத்தண்டமா

க

tempted some resistance. But Cromwell, marching to London with the army, soon brought it to submission. The king was now treated in such a manner,

that he felt in immediate danger of his life. He left Hampton Court secretly, with an intention of escaping from the kingdom;

but he was seized on the coast

Hampshire, and closely impri

soned in Caris-brook Castle, in the Isle of Wight.

Meanwhile, the parliament made another effort to resist the

tyranny of Cromwell and the army, and even attempted to conclude a treaty which had been begun by the king. But Cromwell put an end to their existence by a decisive act. Colonel Pride, at the head of an

armed force, surrounded the house, and excluded all the members but about sixty of the most furious Independents.

அப்பொழுது பார்லிமெண்டார் கொடியனாகிய கிராம்வேல் என்பவனை யும்அவனைச்சேர்ந்த சேனையையும் தடு ப்பதற்கு இராஜனுடைய இஷ்டபடிக் குத்துவக்குகிற சமாதான மொன்றை முடிக்கவெத்தனப்பட்டார்கள். ஆயினு மகிராம் வேல் என்பவன் அவர்கள்கொ ண்ட கருத்தையழிப்பதற்கு முடிவா னகாரியமொன்று செய்தான். அப்ப டியே கலோனெல்பிறைட் என்பவன்த லைமையாகப் புறப்பட்டு ஆயுதபாணிக் லைமையாகப்புறப்பட்டு ளாகிய வொரு சேனையையிட்டுக்கொ ண்டு பார்லிமெண்டு வீட்டை ச் சுற்றிக் கொண்டு அதிற் கூடியிருந்த மதவெறி கொண்டசுயாதீனராகிய சற்றேறக்கு றைய அறுபதுபேர்தவிர மற்றயாவ ரையும் அதைவிட்டொழித்துப்போட்

ய

டான்.

இனிஇராஜனைத்தள்ளுகிறது தா ன்மீதியாயிருந்தமையால் அவனுடை ய வுயிரை வாங்கவுந் தீவரத்தில் தீர்மா னித்து இந்தத்துஷ்டகருத்தை நிறை வேற்றுதற்குச் சம்மதி சட்டமொன் றேற்படுத்தி அதிலே இராஜன் பார்லிமெ ண்டாரோடுயுத்தத்துக்கு நின்றதே பெ ரியகுற்றமென்று தீர்மானித்து இந்தச் சட்டத்தின் தீர்மானப்படிக்கு இராஜ னை நீதிவிசாரணைக்குக்கொண்டுவந்தா ர்கள். இதுகளோ குற்றம் நடவாதத குமுன்னேயுண்டாகிய சட்டங்களாயி

concurrence of the House of Lords in this gross injustice; but that body unanimously refused it ; and the Commons then

Ivoted that the consent of the

House of Lords was unnecessary.

A court, consisting chiefly of the officers of the army, was appointed by the House of Commons to try the king. Being brought before this court on three several days, he refused to acknowledge their right to sit in judgment on him. On the fourth day, having examined some witnesses to prove that he had been in arms against the parliament, they condemned him to death. While conveyed to and from this infamous court, he

A

was grossly insulted by the sol diers and rabble, one of whom spat in his face. " Poor souls!'' he calmly said, "they would treat their own generals in the same way for sixpence." A soldier, moved by pity, implored a blessing on him, for which he was struck down by his officer. The king observed that the punishment exceeded the offence.

On January 30, 1649, he was beheaded on a scaffold, in front of the palace at Whitehall. His deportment in his last moments was full of dignity, mildness, and piety.

தக்கொடிய அநியாயத்துக்கு லார்ட் ஸ்மார்களுடைய சங்கத்தாரைச்சம்ம

திக்கும்படிக்கேட்டுக்கொண்டவிடத்தி ல் அவர்களொருங்குடனிசைந்து அப்ப டிச்செய்யக்கூடாதென்று மறுத்துவி ட்டபடியால் குடிகள் சங்கம் லார்டுகள் ன்று தீர்மானித்தார்கள். சங்கத்தின் சம்மதி வேண்டியதில்லையெ

று

குடிகள் சங்கத்தார் இராஜனைநீதி விசாரிக்கும் பொருட்டு விசேஷமாய்ப் பாளயத்திலுள்ள ஆபீஸர்கள் சேர்ந்திரு ந்த ஒரு சங்கத்தை நியமித்து அந்தச் சங்கத்திற்கு முன்பாக இராஜனை மூன் றுநாள்வரைக்குங்கொண்டு வந்தார்கள். இராஜனோதன்பேரில்ந்திவிசாரிக்க அவ ர்கள் உட்கார்ந்தது அவர்களுக்கு நியா

கு

யமில்லையென்றுமறுத்தான்.நான்கா ம்நாள் இராஜன் பார்லிமெண்டாருக் குவிரோதமாகக்கையெடுத்ததைக்குறி த்துச் சில சாட்சிகளை விளங்கிஇராஜனு க்குமரணாக்கினைத்தீர்ப்புகொடுத்தார்க ள். மன்னனை இந்தப்பங்கமுள்ள சங் கத்துக்குக் கொண்டுவரும்போதும் அ ங்கிருந்துகொண்டுபோகும்போதும் வ ழியிலே வீரரும் காபபண்ணுகிறகும் புகளும் அரசனைப்பார்த்து நிந்தித்து வையுமிடத்திலதிலொருவன் மன்னனு டையமுகத்திற் காறித்துப்பினபோது அரசன் நிற்பாக்கியமுள்ளமனிதரே நீ ங்கள் உங்கள் தலைவனையும் ஆறுகாசுக் கு இப்படியே நடத்துவீர்களென்று பொறுமையோடுரைத்தான். ஒருவீர ன் இராஜன் மேலிரங்கிமன்னிப்புக்கேட் டான். அதற்காகவுடனே அவனை அவ னுடைய ஆபிஸர்வெட்டிப்போட்டா ன். அதற்கு இராஜன் குற்றத்தைப்பார் க்கிலுந்தண்டனை அதிகமாயிற்றென்று சொன்னான்.

இர தசசக-ம் வருஷம் தை

ஙயஉ இராஜனைவயிட்டாலென்னுமிட த்திற்கெதிரே சிரச்சேதம்பண்ணினார் கள். அவனுடைய கடைசிநேரத்தில் அவன்மகிமையும் பொறுமையுந்தேவ தாபத்தியும் நிறைந்தவனாயிருந்தான்.

The Scots, though they had assisted the parliament against the king, did not desire the destruction of the crown. They therefore acknowledged Charles the eldest son of their late king; who consequently repaired to Scotland. Cromwell entered Scotland with an army, and defeated the Scottish troops under General Lesley, at Dunbar, with great slaughter. Charles now put himself at the head of the remains of the army, which was joined by many royalists, and took the bold resolution of marching into England. But Cromwell followed him from Scotland; and attacked him at Worcester. The whole Scottish

army were either killed or made prisoners, and the king fed from

the field.

க

ர்களுடைய சங்கம் உதவி யற்றதும் பொல்லாப்புக்கே துவானதுமாகவிருக் கிறதென்று அதை நீக்கித் துரைத்தன த்தைச்சேர்ந்த சட்டதிட்டங்களெல் லாம் 'இங்கிலாண்டு தேசத்தின் சுயாதீ னங்களைக் காப்போரென்கிற பெயரினா ல்'' பிறந்து வழங்கவேண்டுமென்றுதீர் மானம்பண்ணினார்கள்.

ஸ்கோட்ஸ் சாதியார் பார்லிமெண் டார் இராஜனுக்குவிரோதமாகவெழு ம்பின்போது அவர்களோடே சேர்ந்திரு ந்தும் இராஜனை முற்றிலுமழிக்கச்சம் திப்படாமல் சார்ல்ஸ் என்பவன் தங்கள் பழயஇராஜனுடைய குமாரனாகையா ல் அவனையே தாங்கள் அரசனாக ஒப்புக் கொள்ளுவோமென்று சொல்லி ஸ்கோ ட்லாண்டுக்குப் போய்விட்டார்கள். ராம்வேல் என்பவன்படை டையோடுஸ்கோ ட்லாண்டில் நுழைந்து டன்பார் என் னுமிடத்தில் ஜெனரல்லெஸ்லியென்ப வன் தலைமையாக நின்று நடத்தின சோ னைகளை மிகுந்தவுயிர்ச்சேதத்தோடே துரத்தியடித்தான். சார்ல்ஸ் என்பவன் அனேக இராஜபிரபுக்கள் சேர்ந்திருந்த மீதியானசேனைக்குத்தானே தலைமையா கநின்று இங்கிலாண்டு தேசத்தின்மேல் நடக்கமனோதைரியத்தோடு தீர்மானம் பவன்ஸ்கோட்லாண்டிலிருந்து அரச பண்ணினான். ஆயினும்கிராம் வேல்என் னுக்குப்பின்னாலேயே வந்து வோர்செ ஸ்தர் என்னுமிடத்தில் மன்னனை வளை த்துக்கொண்டு தாக்கவே ஸ்கோட்டிஷ் சேனைகள் முழுமையும்பட்டு விழுந்துஞ் சிறையாகப்பிடிக்கப்பட்டும் போனப

டியால் இராஜனும்போர்க்களத்தைவி ட்டோடிப்போனான்.