after the battle ; and about 250 persons were executed by order of the notorious Judge Jefferies, who was sent to try the prisoners; for which service he was made Lord Chancellor. James now openly attempted to establish Popery and arbitrary power. Finding the parliament an obstacle to his designs, he dismissed it, and never called another. He then promoted Papists to the highest offices in the state; sent an ambassador to Rome; filled the official situations in the universities of Oxford அனுப்பப்பட்ட துஷ்டதனத்தில் பிர அந்தவூழியத்தை நிறைவேற்றினதற்கா க ஜேம்ஸ் என்பவன் இப்பொழுதுக த்தோலிக்குவேதத்தையுந் தன் யசுயாதிகாரத்தையும் பிரசித்தமாய் நி லைநிறுத்த வெத்தனப்பட்டான். ஆயி னும்பார்லிமெண்டார் தன்னுடைய க ருத்துக்குத் தடைசெய்கிறார்களென்று கண்டு அவர்களைக்கலைத்துவிட்டு மறுப டியுமொரு சங்கத்தைக்கூட்டாதிருந் தான். அவன் துரைத்தனவதிகாரத்தின் மேலான உத்தியோகங்களிலே கத்தோ லிக்குமதஸ்தரையுயர்த்தி ஆக்ஸ்போர் ட்கெம்பிறிட்சென்னும் சாஸ்திரசாலை and Cambridge with Roman Ca- களினுத்தியோகங்களுக்குக் கத்தோலி tholics; and seven of the bishops க்குமதஸ்தரையனுப்பும்படி உரோமா having remonstrated against ஷப்புமார்களி லேழுபேரெழும்பி அவ புரிக்கு ஸ்தானாபதியையனுப்பினான்.பி these proceedings, he ordered னிப்படி செய்கிறது நியாயபங்கமென் them to be imprisoned in the றெடுத்துக்காட்டினவிடத்தில் அவர்க Tower, and prosecuted for sedi- ளைப்பிடித்துத்துருக்கத்திலடைக்கவுத் தரவுசெய்து அவர்கள் பிரசைகளைக்கல் கஞ்செய்யக் கிளப்பி விட்டார்களென் று அவர்கள் பேரில் வழக்காடினான். வழ க்காடியும் அவர்களை விடுதலை செய்யாம ற்காவலிலிருத்தும்படி செய்ய அவனுக் குச்சத்தியில்லாமற்போயிற்று. பிஷப் புமார்களை விடுதலை செய்ததைக்குறித் துண்டாகிய சந்தோஷக்கூந்தல் இரா ஜனுக்குக்கேட்டு அதென்ன சந்தடி யென் று வி சாரித்தான். அதற்கொருவ அதொன்றுமில்லை. பிஷப்புமார்களை விடுதலைசெய்ததைக்குறித்துப் போர் வீரர்கள் சந்தோஷங்கொண்டாடுகிறார் களென்றான். இராஜன் அவனை நோக்கி அவர்களுக்கது கெடுதலையாயிருக்கை யில் ஒன்றுமில்லையென் ெ று சால்லுகி றையாவென்று கோபத்தோடுசொன்னா ன். உடனே அதற்குப்பின்பு இரண்டுநி யாயாதிபதிகள் பிஷப்புமார்கள் மேல்த tion. His power, however, was not sufficient to prevent their being acquitted. The acclamations caused by this event, were so loud, that they reached the the soldiers shouting for the de-ன் று derstood to have been favourable யவாயிருந்தார்களென்றறிந்து அவர்கள் ளை உத்தியோகத்தைவிட்டுத் தள்ளிப் to the bishops. In these circumstances, William of Nassau, the son of William, prince of Orange, and of of of Mary, eldest daughter of Charles I., conceived the design of acquiring the English crown. Besides being thus closely allied to the reigning family by blood, he had married the princess Mary, James's daughter. He received invitations from great numbers of the most considerable persons in the kingdom ; and everything was prepared for his landing in England before James was aware of his danger, who on learning it, attempted to make concessions by restoring many persons to the places of which he had deprived them; but it was now too late. On the 5th of November, 1688, Villiam landed in Torbay, at the head of 14,000 men. In a In a few days the gentry of the western counties flocked to his standard; and all England declared for the prince of Orange. James made no resistance; he only attempted to escape from the kingdom, and left his palace in disguise. He was discovered at Feversham, and, after being grossly insulted, brought back to London, where, as if to show the vanity of popular applause, போட்டான். ஸ் ய கூ சங்கதிஇப்படியிருக்கையில் பிறின் ஆப்ஆறஞ்சென்னும் வில்லியமென் பவனுக்கும் - க - சார்ல்ஸ் என்பவனுக்கு மூத்தகுமாரத்தியாகிய மேரியென்பவ ளுக்குங் குமாரனாகியவில்லியம் ஆப்நா சாவென்பவன் இங்கிலிஷ் இராஜகிரீ டத்தைச் சம்பாதிக்க வெண்ணங்கொ ண்டான். அவன் இராஜகுடும்பத்துக் குநெருங்கிய சம்மந்தமுள்ள இரத் தக் கலப்பா யிருந்தது மாத்திரமல்ல ஜேம்ஸ் என்பவனுடையகுமாரத்தியா கிய மேரியென்பவளை மணஞ்செய்து கொண்டிருந்தான். அவனை இராச்சி யத்திலுள்ள பெரியமனிதரிலநேகர் கூ டிவரவழைத்து ஜேம்ஸ் என்பவன் தன க்கு வந்த மோசத்தை யறிவதற்குமு ன்னமே இங்கிலாண்டி லிறங்கும்படிக் குச்சகல காரியங்களையும் ஆயத்தம்ப ண்ணினார்கள். ஜேம்ஸ் இதைக்கேள்விப் பட்டுமுன்னாலே தான் உத்தியோகத்திலி ருந்து தள்ளிவிட்ட அநேக மனிதரை மறுபடியும் உத்தியோகத்திலுயர்த்தில் ப்புரவாக்கவெத்தனப்பட்டு முடியாமற் போயிற்று. தகஅ அ-ம் வருஷம் கார்த் திகை உருஉ வில்லியமென்பவன்பதினா ர்பேயென்னுமூரிலிறங்கினான். இறங்கி லாயிரமனிதருக்குத் தலைவனாகத்தோ னசிலநாளுக்குள்ளே மேற்றிசைமாகா ணங்களிலுள்ள மத்திய சாதிமனிதர்வில் லியமென்பவனுடைய விருது கொடி யைச்சேர்ந்தார்கள். இங்கிலாண்டுமு ழுமையும் பிறின்ஸ் ஆப் ஆரஞ்சு என்ப வனே இராஜனென்று கட்டியங்கூறினா ர்கள். ல் ஜேம்ஸ் என்பவன் போராட்டஞ் செய்யாமல் இராச்சியத்தைவிட்டோ டித்தப்பித்துக்கொள்ள வெத்தனப்ப ட்டுமாறுவேஷங்கொண்டு அரண்மனை யைவிட்டுப் பீவர்ஷாம் என்னுமிடத்தில் வரும்போது அவனைக்கண்டுபிடித்துத் தடித்த வார்த்தைகளைக்கொண்டேசி லண்டனுக்கு மறுபடியுங்கொண்டு வந்தார்கள். அங்கே மனிதருடையவீ hours before, were employed in - maltreating his adherents, now welcomed him with acclama the same multitude, who, a few ண்புகழ்ச்சியைக்காட்டினாப்போல்சில நேரத்துக்கு முன்னே ஜேம்ஸ் என்பவனு டைய கட்சியாரை இமிசைபடுத்தஉட ன்பட்ட அந்தக்கூட்டந்தானே இப் பொழுது அவனைச்சந்தோஷக்கூக் ரலினாலேமிகுந்த பட்சத்தினாலேயும் வாழ்த்திவரவ வழைத்தார்கள். அவனைவி ல்லியமென்பவன் ரோச்செஸ்தரிலொ டுங்கியிருக்கவுத்தரவுபண்ணி அவ்விட tions, and every mark of affection. He was ordered by William to retire to Rochester; and was allowed without molesta- த்திலிருந்துயாதொரு பொல்லாங்கின் tion to embark for France. On the 22d of January, 1689, the parliament met; when a vote was passed, that King James, by endeavouring to subvert the constitution, had abdicated the throne, which was thereby vacant. It was then agreed that the prince and princess of Orange should reign jointly, and the succession to the crown, in the event of their having no is sue, was settled on the Princess Anne, the daughter of James II., and wife of Prince George of Denmark, and her children. Mary had barely the title; the power being declared to belong exclusively to William. CHAPTER XVIII. WILLIAM III. FROM 1689 TO 1702. At the same time that parliament conferred the crown upon the prince of Orange, they required his assent to a declaration, called the Bill of Rights, றிப்பிரஞ்சுதேசத்துக்குக் கப்பலேறிப் போகவிடங்கொடுத்தான். சூகஅக-ம் வருஷம் தை மீஉஉஉ பா ர்லிமெண்டார் கூடி ஜேம்ஸ் என்னுமன் னன் பிரசைகளுடைய கட்டுப்பாட்டை க்கொலைக்கப் பிரயத்தனப் பட்டபடி யால்இராஜதகத்தையிழந்தான்.அந் தத்தகத்துஒழிந்திருக்கிறதென்றும் ஆ ஆ றஞ்சினுடைய இராஜகுமாரர்களுங்கு மாரத்திகளுஞ் சேர்ந்து அரசாளக்கட வர்களென்றும் அவர்களுக்குப் பிள்ளை யில்லாதகாலத்தில் - உ - ஜேம்ஸ் என்பவ னுடைய குமாரத்தியும் தென்மற்கு தேசத்தின் பிறின்ஸ்ஜார்ஜ் என்பவனு டைய மனைவியுமாகிய பிறின்செஸ்அ னனியென்பவளும் அவளுடைய பிள்ளை களும் பட்டத்துக்கு வருகிறதென்றும் மேரியென்பவளுக்கு வெறும் பெயர்மா த்திரமிருக்கிறதென்றும் அதிகாரமெல் லாம் வில்லியமென்பவனுக்குமாத்திர ஞ்செல்லுமென்றுந் தீர்மானஞ் செய் தார்கள். யஅ . அதிகாரம். ந-வில்லியம். இர - சூசா அகூ-ம் வருஷந்தொடங்கி தஎற உ-ம் வருஷமட்டும். அப்பொழுது பார்லிமெண்டார் பிறின்ஸ்ஆப் ஆறஞ்சு என்பவனுக்கு இ ராஜகிரீடத்தை ஸ்தாபித்துச் சுதந்திர ப்பத்திரமொன்றை யேற்படுத்தினார்க ள். அதினால் இராஜகிரீடத்துக்குரிய அ திகாரங்களையுங்குடிகளுடைய சுதந்தி by by which the power of the crown and the rights of the subject were fixed. The levying of money and other acts of power, without the consent of parliament were declared unlawful; and the freedom of election, the right of petitioning the sovereign, with other privileges, were asserted. It was provided that excessive bail should not be required, excessive fines imposed, nor cruel and unusual punishments inflicted: and that parliament should be frequently assembled. ஸ்கொட்லாண்டுதேசத்துக்கிரீட த்தைத் தேசஸ்தருடைய ஏகவாக்குச் சம்மதியினாலே வில்லியமென்பவனுக் குச்சூடத்தீர்மானித்தவுடனேஜலாண் டிலுள்ள குறுமன்னர்களில் நேகர்வில்லி யமென்பவனுடைய துரைத்தனத்துக் கமைகிறதில்லையென்று மறுத்தார்கள். அவர்களுக்குள்ளே மகுடோனால்ட் ஆ Soon afterwards the crown of Scotland was settled upon William by the general voice of the nation. In the Highlands, however, several of the chieftains refused to submit to William's government; among whom was பகிளென்கோவென்னுமொருவனிருந் Macdonald of Glencoe, Williதான். வில்லியமென்பவன் ஒருநாளைக் am proclaimed an indemnity to குறித்து அந்தநாளிலே தனக்குமித்திர all who should take the oath of னென்று பிரமாணிக்கஞ்செய்கிறவர்க allegiance to him by a certain ளுக்கு ஆதரவும் அப்படிச்செய்யாமல் day ; denouncing military execu-தவறிப்போகிறவர்களுக்கு மிலிட்டேரி ஆக்கினையுங் கொடுக்கப்படுமென்று பிர tion against those who should சித்தஞ் செய்வித்தான். மகுடோனால் fail to do so. Macdonald, inti- டென்பவன் இதைக்கேட்டுப்பயந்து கீ midated by this proclamation, ழ்ப்படியத் தீர்மானித்துக்குறித்தநாள் by resolved to submit, and repaired முடியுமுன்னமேபோர்ட்டு வில்லியமெ க்குப்போய் அங்கே to Fort William before the expi- ன்னுங்கோட்டை யிருந்தகவர்னரிடத்தில் கீழ்ப்படிகிறே ration of the period, where he னென்று பிரமாணிக்கஞ்செய்கிறேனெ tendered the oath to the gover- ன்றான். அந்தக்கவர்னர் சீவில் நியாயா nor of that fortress. He declin - திபதியாயிராதபடியால் அதைவாங்க மாட்டேனென்று மறு ed to administer it, not being a அதற்குப்பின்புமகுடோனால்ட்இன்வே civil magistrate; and Macdonald ரேரியென்னுமிடத்திற்குடனே புறப்ப immediately set out for Invera- ட்டுப்போனான். போனவிடத்தில் பூமிப துவிட்டான். ry ; but, from the ground being covered with snow, and the roads almost impassable, he arrived one day after the prescribed time had elapsed. The sheriff, in consideration of Macdonald's disappointment at Fort William, administered the oath, and Macdonald returned home in full assurance of safety. The king, however, in ignorance of Macdonald's submissi on, issued a warrant for military execution against him and his family and dependants. This order, signed with the king's own hand, was transmitted to Scotland; and injunctions were given to the commander of the troops in that kingdom to put the whole inhabitants of the val ley of Glencoe to the sword. A scene of horror ensued, which is னியினால் மூடிக்கொள்ளவேசரிவழிதெ ரிந்து நடக்கக்கூடாமையாற் குறித்த நாளுக்கு ஒரு நாள் பிந்திப் போனான். அவ்விடத்திலிருந்த ஷெரிப்பென்னும் அதிகாரஸ்தன் போர்ட்டு வில்லியத்தில் மகுடோனால்டுக்குப் பிசகு நேரிட்ட தைச்சிந்தித்துப் பிரமாணிக்கத்தையே ற்றுக்கொண்டான். மகுடோனால்டும் இனிப்பயமில்லையென்று பூரண நம்பிக் கையுடனே வீட்டுக்குப்போய்விட்டான். இராஜனோ மகுடோனால்ட்கீழ்ப் படிந்துபோனதையறியாமல் அவனையு ம் அவன் குடும்பத்தையும் அவனைச்சேர் ந்தவர்களையுஞ் சங்காரஞ்செய்யக்கட் டளையொன்று பிறப்பித்து அந்தக்கட் டளையில் இராஜனுடைய சொந்தக்கை யெழுத்துவைத்துஸ்கோட்லாண்டுக்கு அனுப்பிக் கிளென்கோவென்னும் பள் ளத்தாக்கிலுள்ளகுடிகளையெல்லாஞ்ச ங்காரம்பண்ணும்படிக்கு அத்தேசத்தி லிருக்குந்தானைகளுடைய சேனாதிப க்குக்கட்டளையிட்டான். அப்படியே நல்லொழுக்கமுள்ள தேசத்திலே ஒருகி றிஸ்தவனால் நடக்கவறியாத நடுக்கமு ள்ள செய்கைகள் நடந்தன. கிளென்லி யனென்னுங் கேப்டன் கேமலென்பவன் போர்வீரருடைய துக்குடியொன்றை யிட்டுக் கொண்டு கிளென்கோவுக்குச் சென்று மகுடோனால்டு கூடபதினைந் hardly credible in a Christian and civilized country. Captain Campbell, of Glenlyon, marched into Glencoe with a party of sol-துநாள்வரைக்குஞ் சிநேகவாஞ்சையா diers; and, after spending fifteen days in apparent cordiality with Macdonald, by whom they were hospitably received, this party of ruffians suddenly attacked their host and his unoffending people, and put them to death, killing even children who clung about their knees imploring mercy. Macdonald himself was shot in the arms of his wife, who ய்மருவியிருந்தார்கள். மகுடோனால்டு ம் அவர்களை அன்புருகவரவணைத்துப் காரஞ்செய்துவந்தான்.இப்படியிருக் கஇந்தச்சண்டாளத் துரோகிகளாகிய துக்குடி சடிதியில் தங்களை அரவணைத்த மகுடோனால்டு மேலும் அவனுடைய பொல்லாங்கு செய்யாதமனிதர்மேலு ஞ்சடுதியில் விழுந்து தாக்கிக்கொன்றார் கள். முழங்காலிலிருந்து தங்கள் மேலிர க்கம் வைக்கச்சொல்லி மன்றாடினபிள் ளைகளைக் கொன்றார்கள். மகுடோனால் டை அவனுடைய பெண்சாதி அவனை ப்பிடித்துக்கொண்டிருக்கையிற் சுட் டுக்கொன்றார்கள். அவளும் புத்திசிதறி |