tian host in Palestine, into which, in alliance with Philip of France, he led an army of a hundred thousand Richard's incomparable valour raised him to the command of the whole forces

men.

of the crusaders; and he carried

on a warfare more glorious than useful, with Saladin, the renowned Saracen monarch, whom he at length defeated in the great battle of Ascalon. His army, however, was too much exhausted to be able to prosecute his victory; and a three years' truce with Saladin enabled Richard to return to his

kingdom, the distracted state of which required his presence.

In travelling through Germany, in his way homewards, he was seized by the Archduke of Austria, with whom he had quarrelled in Palestine, and thrown into a dungeon, where

he was so long closely confined,

that his subjects remained in total ignorance of his fate. His discovery is said to have been effected by Blondel, a minstrel who had been attached to his service, who after wandering over many lands in search of

நூ

வதற்குப்பண்ணியவெத்தனத்தில்தன் னிராச்சியத்தின் வருமான மெல்லாஞ் செலவழித்துப் பிரஞ்சுதே சத்திராஜ னாகிய பிலிப்பென்பவனோடு சேர்ந்து நூ றாயிரம் ஸ்தோமங்களையுடைய பெரு ஞ்சேனையை அத்தேசத்துக்கு நடத்தி ன் றிச்சார்டென்பவனுடையவொ ப்பற்றசவுரியபராக்கிரமமானது சி வைசண்டையிற் சேர்ந்தசேனைகள்மு

ழுமைக்குந்தளக்கர்த்தனாயிருக்க அவ னைஎழுப்பிவிட்டது. அவனும் மகாதீர் த்திபொருந்திய சாரசந்தன்மாருடை ய அரசனாகிய சலாதீன் என்பவனோடே திர்த்துப் பிரயோசனத்தைப்பார்க்கி லும் அதிகக் கீர்த்திப்பிரதாபமுண்டா கயுத்தம்பண்ணிக்கடைசியாய் அஸ்கா லன் என்னுமிடத்தில நடந்த ஒருபெரி ய அமராட்டத்தில் அவனை அவஜெய ப்படுத்தினான். அப்படி அவஜெயப் படுத்தியும்றிச்சார்டென்பவனுடைய சேனைகள் விஜயகொடி யேந்துவத ற்குச் சத்துவமற்றுக் கிடந்தமையா ல் சலாதீன் என்பவனோடு மூன்றுவரு ஷத்துக்குச் சமாதான உடம்படிக்கை பண்ணிக்கொண்டு தன் தேசத்துக்கு த்திரும்பிவர அவனுக்குச் சத்தியுண் டாயிருந்தது. அவனுடையதேசத்தி லெழும்பின் குழப்பமும் அவன் முக தாவிலிருக்கவேண்டியதாயிற்று.

his master, at last found out the place of his captivity, by hear

ing him repeat, with his harp, a favourite air played by the

minstrel without the walls of

the prison. When Richard's situation was known, the Archduke of Austria, and the emperor, who had joined in detaining him, found it impossible to retain the champion of Christendom longer in their hands ; but they exacted a heavy ransom, which Richard agreed to pay. The amount was raised in England with the utmost alacrity; and Richard was permitted to return to his dominions, after an absence of four years, fifteen months of which he had spent in a prison.

return.

During Richard's absence, his brother John endeavoured to usurp his crown; first, by raising a party against him at home, a party against him at home, and then by prevailing on the king of France and the Emperor of Germany to prevent his But the glory of Rich ard's actions preserved his popularity among his subjects, by whom, on his arrival, he was received with universal joy. John was under the necessity of making his submission, and beseeching forgiveness, which was readily granted. The remainder of Richard's reign was spent in a war with France, which was

த்தேடித் திரிந்தபின்பு கடைசியாய் அவனுடைய சிறையிருப்பைத் தெரி

ந்துகொண்டு மன்னன் கேட்கும்படி ன் வீணையை மீட்டிச் சிறைச்சாலையி ன்மதிளுக்கு வெளியேயிருந்து அரச

ன்பவன்

கின்பத்தைத் தரும் பதத்தைப் பாடத் தொடங்கினான். றிச்சார்டெ றையிலிருப்பதை யாவரு மறிந்தபோது அர்ச்சுடூக்கென்பவ னும் அவனோடுகூட உளவாயிருந்துபு ரவலனைச் சிறையில்வைத்த ஆஸ்திரி யா தேசத்து இராயனுங் கிறிஸ்துவே தமதாபிமானியாகிய சௌரியவானை இனிமேல் தங்கள் கைவசத்தில் வைத்தி ருக்கவொண்ணாதென்று கண்டுபெருந்

ாகையுள்ள பணந்தந்தால் விடு றோமென்று சொல்ல அப்படியேறிச் சார்டென்பவனும் இறுக்கச்சம்மதி josímemu த்தான்.இங்கிலாண்டு தேசத்தில் அந் மனக்களிப்போடே வரிபோட்டுக்கொடுத்தார்கள். றிச்சா ர்டென்பவனும் நாலு வருஷம் ஊ ரைவிட்டு விலகி அவற்றில் பதினைந்து செலவழித்துப் பின்பு தன்தேசத்துக் மாதஞ் சிறையிலே தன் காலத்தைச் குத்திரும்பிவந்தான்.

யி

றிச்சார்டென்பவன் ஊரைவிட்டு விலகியிருந்த காலத்தில் அவனுடை ய சகோதரனாகிய யோவான் என்பவ ன் புறப்பட்டு முந்தி ஊரில் றிச்சா ர்டுக்கு விரோதமாகவெதிர் கட்சிகளை யேற்படுத்திப் பின்பு அவனைத் திரும்பி வரவொட்டாமற்செய்வதற்கு பிரஞ் சுதேசத்திராஜனையும் ஜெர்மான் தே சத்திராயனையுங் கைவசப் படுத்திக் க்கொள்ளவெத்தனப்பட்டான். ஆயி கொண்டு இராஜகிரீடத்தைப் பிடுங்கி னும் றிச்சார்டென்பவன் சண்டையி ற்சுத்தவீரனென்று கீர்த்திபெற்றிருந் தமையால் அவனுடைய குடிகள் அவ ன்மேலிஷ்டமாகி அவன் திரும்பிவந்த வளவில் அவர்களவனைச் சாதாரணச ந்தோஷத்தோ டெதிர்கொண்டழை துவந்தார்கள். யோவான் என்பவ தமயனிடத்தில் மனனிப்பு கேட்டு க்கொண்டு அவனுக்குக் கீழ்ப்படிந்து போகவேண்டிய தாயிற்று. அப்படி யே உடனே அவனுக்கு மன்னிப்புகி

ன்

terminated only by his death. While besieging the castle of Chaluz, in France, he received a wound from an arrow, which, through unskilful treatment, proved fatal, in the year 1199, and the tenth year of his reign.

Richard was more ambitious

to be distinguished as a valiant knight than as a good king. He neglected the affairs of his kingdom, and was prodigal both of dom, and was prodigal both of

the blood and treasures of his

subjects, in the indulgence of his own propensity for war. He possessed, however, many admirable and amiable qualities, which

would have borne better fruits in a more enlightened age.

CHAPTER VIII.

JOHN.-HENRY III.-EDWARD I.

FROM 1199 TO 1307.

Richard left the crown, by his will, to his brother John, to the exclusion of Arthur, the son of his brother Geoffry, then a boy of twelve years of age. The claim of Arthur to the succes

sion was supported by the king of France ; and, as the character of John was hateful both to his English and Norman subjects, a strong union was formed

டைத்தது. றிச்சார்டென்பவனுடை ய அரசாட்சியின் மற்றக் காலமெல் லாம் பிரஞ்சுதேசத்தோ டமராடிக் கொண்டிருந்தான். அந்தச்சண்டை அவனுடைய மரணத்தினாலே மா ரம் நின்றது. அவன் பிரஞ்சுதேசத்தில் சாலுஷ் என்னுங் கோட்டையை முற்றி க்கை போட்டுக்கொண்டிருந்தபோது பட்ட அம்பு காயத்தை ஆற்றவ ை தெரியாது பண்ணினவுபசாரத்தினால் காயம்விஷமித்து சன்னிகண்டு பத்து வருஷம் அரசாண்டு வருஷத்திலிறந்து போனான். றிச்சார்டென்பவன் தான் நல்ல இராஜனென்று பேரெடுக்க விரும்புவ தைப்பார்க்கிலுஞ் சண்டையிற் சுத்த வீரனென்றுபேரெடுக்க அதிக பேரா சைகொண்டிருந்தான். அவன் இரா ச்சியத்தின் துரைத்தனகாரியத்தில் அ

சட்டை

இர

ளவ வனாயிருந்து சண்டை முகத்தில் நிற்கிறவாசையே தனக்குள் ளதிகமாயிருந்தமையால் தன் குடிக் ஞடைய உதிரத்தையும் பொக்கிஷத்

தையுந் தாறுமாறாய்ச் செலவழித்தா ன். அப்படியிருந்தும் அவனிடத்தில் விளங்கின அற்புதமுள்ள அமிர்தகுண ங்களே மிகவுங்கல்விபெருகின காலத்தி ல் நல்ல பிரயோசனத்தைக் கொடுக்க லாயிற்று.

அ. அதிகாரம். யோவான்.கூ-என்றி.க எட்வார்ட் தாகூகூ - முதல் - தஙளஎ - வரைக்கும் றிச்சார்டென்பவன் தன் சகோத ரனாகியஜீயோபிரியின் குமாரனும் அப் பன்னிரண்டு வயதுள்ளவ பொழுது னுமாகிய அர்துர் என்பவனைவிலக்கித் தன் சகோதரனாகிய யோவான் எ வன்பேர்வழிக்கு மரணசாதனமெழுதி வைத்து இராஜகிரீடத்தையும் அவனு க்குக்கையளித்தான். அர்துர் என்பவ பிரஞ்சுதேசத்திராஜனுடைய உறு திபெற்றுக்கொண்டு அரசுக்குத்தானே சுதந்திர வாளனென்று வழக்காடினா ன். யோவான் என்பவனுடைய நடக் கையானது தன் ங்கிலிஷ்குடி.

ன்

ன்

against him. For some time Arthur's cause seemed prosperous; and he himself behaved with a

spirit and bravery beyond his years; but he was at length surprised, taken prisoner, and

confined in the castle of Falaise. His fate has not been precisely ascertained. According to some, he perished by falling from the ramparts of the castle, in an attempt to escape; but the account most generally received is, that John, after vainly endeavouring to persuade some of his officers to put his nephew to death, went at midnight to his dungeon, and, notwithstanding his tears and supplications for mercy, stabbed him with his own hand.

க்கும் நொர்மான் குடிகளுக்கும் மன வெறுப்பைக் கொடுத்தபடியால் அவ னுக்குவிரோதமாக யாவருந் திரண்டு கூடினார்கள். சிலகாலம் அர்துர் என்ப வனுடையவழக்குப்பலத்து நின்றது. அவனுந்தன் பிராயத்துக்கு மிஞ்சின வீரமுந்தைரியமுமுள்ளவனாக நடந்து

வந்துங் கடைசியாய்ச் சண்டையிற் கைதியாகப்பிடிக்கப்பட்டு பாலேசிஎ ன்னுங் கோட்டையி லடை க்கப்பட் டான். அவனுடையமுடிவு ஸ்திரப்ப டாமலிருந்தது. ஆயினுஞ் சிலர் அவ ன் தப்பித்துக் கொண்டோடிப்போக வெத்தனப்பட்டுக் கோட்டை மதிளை த்தாண்டிக்குதித்துத் தவறிவிழுந்திற ந்துபோனானென்று சொல்லுகிறார்கள். அன்றியும் யோவான் என்பவன் தன் அண்ணன் குமாரனைக் கொல்லும்படி தன் ஊழியக்காரரைத் தூண்டிவிட அவர்கள் அப்படிச்செய்யாமையால் தானே பாதிஇரவிற் புறப்பட்டுப் பா தாளக்கிடங்குக்குப்போய் அவன் க ண்ணீர்விட்டு மன்னிப்பு கேட்டுமன்றா டினதைக்கேளாமல் தன் கையினாலே யே அவனைக் குத்திக்கொன்றானென்று யாவருஞ்சாதாரணமாய் ஒப்புக்கொ ண்டசமாச்சாரமாகவழங்குகின்றது.

க்