DOCUMENTS. LETTER OF CARDINAL MORAN CONVOKING THE NATIONAL SYNOD OF AUSTRALIA. EDICTUM CONVOCATIONIS SYNODI PLENARIÆ AUSTRALIENSIS. Patritius Franciscus, Dei et Apostolicae Sedis gratia, Archiepiscopus Sydneyensis, Metropolitanus, etc. Illustrissimis et Reverendissimis DD. Archiepiscopo et Episcopis Ecclesiarum Australiensium et aliis omnibus qui de jure Synodo Plenariae interesse debent, salutem in Domino. Cum ex parte Reverendissimorum Praesulum Ecclesiarum Australiensium Sanctae Sedi innotuerit in votis esse ut plenaria totius Australiae Synodus celebraretur, cumque hujusmodi consilium summopere placuerit Sacrae Congregationi de Propaganda Fide, Sanctissimus D. N. Leo Papa XIII., Supremus in terris Ecclesiae Pastor, Nobis potestatem concessit (ut ex Litteris Brevibus, die 10 Junii anni elapsi datis, et huic Decreto adnexis constat) qua ad normam Sanctorum Canonum talem Synodum Ecclesiarum Australiensium convocaremus, eidemque ex Delegatione Apostolica praeessemus. Nos itaque vi auctoritatis benigniter concessae Synodum Plenariam Australiensem in Civitate Sydneyensi, qui locus omnibus Praesulibus commodus et opportunus visus est, in Cathedrali Ecclesia et aedibus adjacentibus ad xviii. Kalendas Decembris in die Sabbati ante festum Patrocinii Beatissimae Mariae Virginis, quae incoeptis nostris sit propitia, incipiendam, et subsequentibus diebus prosequendam, et Deo adjuvante ad ejus gloriam et laudem, et fidelis populi salutem, absolvendam ac perficiendam indicimus et convocamus. Caeterum venerabilibus Praesulibus, quorum cor unum et anima una est, occasionem haec Synodus praebebit qua sapientissima oecumenici Concilii Vaticani decreta solemnitur inculcentur, abusus in disciplina Ecclesiastica si qui sint corrigantur, Catholica juventutis institutio vindicetur et foveatur, et alia peragantur quae ad salutem animarum et Ecclesiae bonum promovendum spectant. Haec vero ut rite perficiantur, Reverendissimos Praesules rogamus et requirimus ut, cum suis theologis e clero saeculari vel regulari selectis, ad Synodum hanc veniant, aut si ipsi legitime impediti sint, procuratores mittant. Eos pariter rogamus ut, in suis Dioecesibus, omnibus qui Synodo Plenariae de jure vel consuetudine adesse debent aut possunt, hujus Synodi indictionem notam faciant. De caetero, quoniam in vanum laborant qui aedificant domum nisi Dominus aedificet eam, rogainus et adhortamur pientissimos Praesules et omnem clerum ac populum ut suis orationibus Nos et omnes qui Synodo intersint adjuvent, Deum optimum maximum assidue obsecrantes ut assistricem sapientiam immittat quae nobiscum sit et nobiscum laboret, mentes illuminet et corda succendat, sicque actus operationes bene incoeptas feliciter ad exitum perducat ut nostris consiliis pietas promoveatur, ecclesiastici ordinis decus augeatur, fides firmetur et opera Christianae pietatis et misericordiae magisque abundent adeoque qui foris sunt haec videntes glorificent Patrem qui in Coelis est et in unicum salutis ovile aggregentur. Datum apud Sydney, die 15 Aprilis, 1885. Archiep. Sydneyen. IMPORTANT DECREE OF THE HOLY OFFICE REGARDING MATRIMONIAL DISPENSATIONS. SUMMARY. Withdrawal of the Decree of the Holy Office (1st August, 1866), and of the Poenitentiary (20th July, 1879) which required, when application was made for a dispensation "in gradibus prohibitis consanguinitatis, affinitatis, cognationis spiritualis, nec non et publicæ honestatis," the mention of the crimen incestus, "si sponsi ante earundem dispensationum executionem, sive ante sive post earum impetrationem, incestus reatum patraverint." The present decree annuls this legislation and declares "dispensationes matrimoniales posthac concedendas, etiamsi copula incestuosa, vel consilium et intentio per eam facilius dispensationem impetrandi, reticita fuerint, validas futuras esse." ILLME. AC RME. DOMINE. Infandum incestus flagitium peculiari semper odio sancta Dei Ecclesia prosequuta est, et summi Romani Pontifices statuerunt, ut qui eo sese temerare non erubuissent, si ad apostolicam Sedem confugerent petendae causa dispensationis super impedimentis matrimonium dirimentibus, eorum preces, nisi in eis de admisso scelere mentio facta esset, obreptionis et subreptionis vitio infectae haberentur atque ideo dispensatio esset invalida: idque ea sanctissima de causa cautum fuit, ut ab hoc gravissimo crimine christifideles arcerentur. Hanc S. Sedis mentem testantur tum alia documenta, tum decretum, quod novissime supremum sanctae romanae et universalis Inquisitionis consilium, ipso adprobante Romano Pontifice, feria IV. die 1 augusti 1866 tulit, quod est huiusmodi "subreptitias esse et nullibi ac nullo modo valere dispensationes, quae sive directe ab apostolica Sede, sive ex pontificia delegatione super quibuscumque gradibus prohibitis consanguinitatatis, affinitatis, cognationis spiritualis necnon et publicae honestatis conceduntur, si sponsi ante earundem dispensationum executionem, sive ante sive post earum impetrationem incestus reatum patraverint: et vel interrogati, vel etiam non interrogati, malitiose vel etiam ignoranter reticuerint copulam incestuosam inter eos initam sive publice ea nota sit sive etiam occulta, vel reticuerint consilium et intentionem qua eandem copulam inierunt, ut dispensationem facilius assequerentur." S. Poenitentiaria vestigiis iusistens supremae Inquisitionis id ipsum die 20 iulii 1879 statuit. Verum cum plurimi sacrorum antistites sive seorsum singuli, sive coniunctim S Sedi retulerint, maxima ea de causa oriri incominoda cum ad matrimonialium dispensationum executionem proceditur, et hisce praesertim miseris temporibus in fidelium perniciem non raro vergere quod in eorum salutem sapienter inductum fuerat, Sanctissimus D. N. D. Leo divina providentia Papa XIII. eorum postulationibus permotus, re diu ac mature perpensa, et suffragio adhaerens Eminentissimorum S. R. E. Cardinalium in universa christiana republica una mecum inquisitorum generalium, hasce litteras omnibus locorum ordinariis dandas iussit, quibus eis notum fieret, decretum superius relatum S. romanae et universalis Inquisitionis et S. Poenitentiariae, et quidquid in eundem sensum alias declaratum statutum aut stylo Curiae inductum fuerit, a se revocari, abrogari, nulliusque roboris imposterum fore decerni; simulque statui et declarari, dispensationes matrimoniales posthac concedendas, etiamsi copula incestuosa vel consilium et intentio per eam facilius dispensationem impetrandi reticita fuerint, validas futuras contrariis quibuscumque etiam speciali mentione dignis minime obstantibus. Dum tamen ob gravissima rationum momenta a pristino rigore hac super re Sanctissimus Pater benigne recedendum ducit, mens Ipsius est, ut nihil de horrore, quod incestus crimen ingerere debet, ex fidelium mentibus detrahatur; imo vero summo studio excitandos vult animarum curatores, aliosque quibus fovendae inter christifideles morum honestatis cura demandata est, ut prudenter quidem, prout rei natura postulat, efficaciter tamen elaborent huic facinori insectando et fidelibus ab eodem, propositis poenis quibus obnoxii fiunt, deterrendis. Datum Romae ex cancellaria S. O. die 25 iunii 1885. R. CARD. MONACO. DECISION REGARDING ESSENTIAL MARKS OF AUTHENTIC DECREES OF THE S.R.C. SUMMARY. It is not essential for the binding force of a Decree of the S.R.C. that it should appear in Gardellini's authentic collection of Decrees. It is enough that it be properly confirmed by the Pope. Conse quently the late Decrees regarding the Gregorian Chant published by Pustet are in full force. PETROCORICEN. Nonulla dubia circa Decretum S. R. C. 26 Aprilis 1883. Romanorum Pontificum sollicitudo, pluribus in Galliae provinciis in medium prolata fuere et in foliis publicis pervulgat a, quae causae sunt cur vis illius Decreti inter plures musicae sacrae peritos vel sacrae Liturgiae professores disputata fuerit. Ideo episcopus Petrocorensis et Sarlatensis humiliter rogat S. Congregationem ut propositis questionibus respondere dignetur. Juxta quosdam auctores, Decreta S. R. C. vim suam non obtinent nisi in collectione Gardelliana inserantur; porro quum plura decreta circa cantum Gregorianum in hac collectione non sint posita, iisdem auctoribus videntur haec decreta in oblivione relinquenda, quia forsan in posterum corrigenda erunt. Decretum 26 Aprilis declaratur ab iisdem ut nunquam in supradicta collectione colligendum et proinde nullius esse obligationis. Praeterea, non desunt qui in Decreto 26 Aprilis 1883 errores aliquos historicos detegere praesumant circa emendationem a Joanne Petro AloysioPraenestino ejusque discipulis in cantu Gregoriano peractam, et idcirco infirmum dicunt esse tenorem illius decreti utpote in falso supposito innixum. Denique rumor aliquis huc usque pervenit aliquos viros Romam petiisse cum intentione a S. Sede impetrandi ut praedictas decisiones circa cantum legitimum, nuper recognitum, apud cl. equitem Pustet editum, relaxare velit, et circa praecedentia praescripta silentium altum teneat. Quo circa suppliciter rogo ut haec dubia S. R. C solvat. 1o Requiriturne, ut valeat aliquod Decretum S. E. C., ut reperiatur scriptum in authentica collectione? 2o Si aliqui errores historici in praedictum Decretum 26 Aprilis 1883 irrepsissent, auctoritas ejusdem Decreti essetne invalida? 3o Decreta circa cantum Gregorianum remanentne certa et in pleno vigore conservanda? N. JOSEPHUS, PETROCORICEN. Die 5 Junii 1885. Decreta SS. Rituum Congregationis a Summo Pontifice confirmata omnino servanda. Locus sigilli. LAURENTIUS SALVATI, S. K. C. Secretarius. Notandum. Cantus Gregorianus juxta approbatam editionem Romae jamdiu usu viget, ideoque nulla opus est praescriptione aut hortatione ut introducatur prout in aliis diocesibus ubi nondum. introductus fuit. NOTICES OF BOOKS. Louise de la Valière and other Poems. By KATHERINE TYNAN. London: KEEGAN, PAUL, TRENCH, & Co. We bid this little volume a hearty welcome and wish it success. It is not mere verse; it is poetry; it warms and moves. Miss Tynan felt before she wrote; indeed it is plain that some of these pieces were written because the author felt so keenly. The subjects of which she sings are chiefly religious and descriptive; and these are most suited to the singer's youth. Not that religious verse is fit only for girls; there is a depth of mystery about life and eternity that must always have a charm for the greatest minds. And what can be more suited to poetry than that in which we feel strongly and deeply? Job was a poet of no mean order; Carlyle calls his book an "oldest choral melody as of the heart of mankind." Should we have the Inferno if it were not for religion? And the same is true of the best poets of every age. All this should not lead the reader to expect Miss Tynan to rival the flights of Job or of Dante. But he may expect sweet, and withal deep, strong thoughts, which will gain in depth and strength as her years roll by. She has great capacities, a heart with large feelings and wide sympathies, an eye and an ear for all that is beautiful in nature and in art, and a fine sense of harmony and rhythm. But the greater depth and strength must come from study, thought, meditation. The descriptions are the best things in the present volume. The poetess has a soul for beauty-of line, of colour, of sound, of all that strikes the outer sense or the inner feeling. The following is but one of many specimens; it is from a poem entitled "At Set of Sun :" "Within the Church long shadows on the wall Come and are gone; the hours have lingering feet; Weaving a poem ever mystical. Without in a high western world of gold Float all transfigured in a sapphire sea. And the rich air grows languorous with delight.” |