Изображения страниц
PDF
EPUB

ran away with fright, and the old parson got up and dressed, and leaning on a stick, went to the sea shore, and with the stick wrote in large letters-Thomas Lyth has drowned himself.' He then walked into the water, and when he was up to his breast, seeing people coming to save him, he put his head under the waves till he was drowned.

"Dowdall, the commanding officer, hearing this, and fearing the awful scandal given to the Reformation, in a towering rage ordered his body to be buried in the sand, with a stake driven through his middle. That very night the carcass was taken away either by wolves or by devils."1

"A Protestant captain lately, in the year 1600, while in possession of the Castle of Caer in Ireland, threw the crucifix of the chapel into the fire, and then threw himself from the highest top of the castle and broke his neck. Also an apostate priest, named James Devereux, who became a minister, caused an image of St. John the Baptist, in the Morrouse, Leinster, to be cast into a loathsome puddle, and thereupon was stricken with a dead palsy and an insupportable stink, and in the same place suddenly died.

"A corporal of Captain Peerse's pulled down a crucifix in the Dominican's Church of Youghal in the year 1581, and after burned it, and thereupon became blind and frant c. Why may not these and other examples be objected to our Iconoclasts?"

He then gives a Latin distich, and translates it into English verse, as he does generally when he quotes Latin poetry. This shows that he was something of a poet. Whether the following verses have the ring of the Shaksperian age or not we leave the reader to judge:

"Christ's picture humbly worship thou, which by the same dost pass:

Yet picture worship not, but Him for whom it pictured was. Not God nor man this Image is, which thou dost present see; Yet whom this Blessed Image shows, both God and Man is He.

For God is that which Image shows, but yet not God it is; Behold the form, but worship that thy mind beholds in this." 1 Britannomachia.

(To be continued.)

278

DOCUMENTS.

I.-The following Letter was addressed to the Pope by the Irish Bishops assembled in Dublin, on the 22nd January, 1873.

BEATISSIME PATER.

Paternus amor quo omnia Christi membra complecteris et solicitudo illa Apostolica qua universalem Ecclesiam pascis et regis, ejusque libertatem et jura a divino fundatore eidem collata defendis nos recreant mirifice et reficiunt atque argumenta suppeditant cur in tristissimis rerum adjunctis in quibus versantur fideles meliorem rerum conditionem et tempora feliciora speremus. Verum quamquam de invicta tua fortitudine et sapientia et de tot rebus pro Dei gloria et religionis augmento a Te praeclare gestis laetamur, fieri tamen non potest quin ex tribulationibus tuis et angustiis quarum certi ad nos quotidie nuntii perveniunt acerbum et continuum percipiamus dolorem.

Caeterum dum hac ratione inter spem et timorem jactamur, monitis quae Episcopis totius mundi in allocutione nuper habita dedisti, obtemperantes in unum convenimus ut non solum de rebus nostris ecclesiasticis verum etiam de malis gravissimis quibus nunc obruitur Ecclesia inter nos consilium caperemus. Verum ante omnia id a nobis temporum ratio exigere videbatur ut certiorem Te faceremus nos omnes vinculo fidei et amoris Tibi arctissime conjunctos esse, ita ut in rebus tuis adversis doleamus Tecum, et tristitiae tuae partem ferre optemus.

Itaque Tecum non possumus non dolere de animarum ruina et funesto eorum casu qui cum antea domestici fidei essent signo rebellionis adversus sedem Apostolicam elato Concilii Vaticani auctoritatem aggressi decretum quo infallibilitas Christi Vicario et Petri successoribus divinitus data vindicabatur argumentis undique depromptis impugnant, et haec dum faciunt, ementito turpiter nomine, veteres catholicos se vocant. Faxit Deus ut aliquando convertantur et voci Beati Petri qui per te loquitur aurem facilem praebentes animo tuo paterno levamen et consolationem adferant.

Neque sine magna tristitia loqui possumus Beatissime Pater, de filiis perduellibus qui intra Italiae fines et in ipsa tua alma urbe juribus omnibus divinis et humanis conculcatis et pro nihilo habitis cor tuum paternum maximo dolore affecerunt et sedem apostolicam inauditis injuriis impetierunt, quique scelestis consiliis agitati ditionem tuam temporalem sacrilege

usurpaverunt, Romam toti terrarum orbi venerandam vi et armis expugnaverunt, quinimo et per maximum scelus Vaticanum palatium, domicilium tuum explosis bellicis tormentis, nulla habita sacrae tuae personae ratione, imminenti ruinae et excidio exposuerunt: quorum nefanda facinora et praeterita et quae nunc fiunt cum omni Christiano populo damnamus et reprobamus.

Ut vero sceleribus cumulus imponeretur in urbe vestigiis et laboribus, et sudore et ipso sanguine innumerabilium martyrum et confessorum imo et apostolorum principum glorioso cruore consecrata, templa Deo dicata sanctorum reliquiis insignia, cœnobia virorum religiosorum et sanctarum virginum coelesti vita illustrata impii catholicae veritatis hostes et effraenata licentia usurparunt et summa injustitia tenent, et impune a malo in pejus progredientes in perpetuum alienare et in usus profanos vertere conantur. Praeterea et ipsi clerici in sortem Domini vocati, ab altaribus sunt divulsi et ad danda militiae nomina coacti, et seminaria ecclesiastica ex Episcoporum manibus arrepta, et ipsi Episcopi proprio quod a Deo ipso habent munere juventutis in fide et bonis moribus instituendae privantur, quae iniquitatis opera magna ex parte consummata jam esse dolemus.

Voces itaque nostras una Tecum, Beatissime Pater attollimus et Deum nostrum opt. max. invocamus, quatenus recordetur Ipse quid acciderit nobis: et intucatur et respiciat opprobrium nostrum: nec diutius sinat haereditatem nostram verti ad alienos domos nostras ad extraneos. Namque Ditio Tua Temporalis, Beatissime Pater, Patrimonium Sti. Petri, communis est haereditas omnium Christifidelium, quorum omnes et singuli jus habent, ut Ecclesia plena perfruatur libertate, ad quam exercendam Principatus Tuus civilis in praesenti rerum ordine est omnino necessarius. Eheu haec haereditas nostra versa est ad alienos; templum Dei vivens impetitur : et omnes sacrorum ministri quique legatione pro Deo fungi solent improbe anguntur, atque vexantur.

Caeterum non in Italia tantum mala haec conspiciuntur : verum dolendum est Tecum, Beatissime Pater, eo quod et in Imperio Germanico novis et hactenus fere inauditis persecutionum generibus Ecclesia Dei ejusque episcopi aetate doctrina et virtutibus venerabiles nec non et sacerdotes qui assidue Domini colebant vineam, subjiciuntur. Religiosi praeterea et viri et mulieres a munere instituendae juventutis exturbantur et impiis Jesu Christi nominis osoribus, imo et Judaeis, locum cedere coguntur; quinimo et sanctimoniales foeminae quae in orphanatrophiis et in xenodochiis et vel in bello recentissimo militibus vulneratis inserviebant, et maximis

laudibus vel ab ipsis acatholicis fuerant affecti, e domibus propriis et a communi patria exulare coguntur. Cor tuum paternum, Beatissime Pater, acerrimo perstringitur dolore, haec volvens: sinat Beatitudo Tua, ut nos Tecum et gemitus et lacrymas et preces coram Deo effundamus, ut exurgat Ipse et adjuvet nos; et dissipentar inimici ejus, et fugiant qui oderunt Eum a facie Ejus.

Quid dicemus de iniqua illa fratris nostri Episcopi Hebronensis vexatione et de sanctissimis Ecclesiae juribus impetitis a Gubernio Genevensi et ab aliis quibusdam Helvetiorum pagis? Faxit S. Gallus noster, faxint S. Columbanus et alii ex nostratibus qui olim Helvetios evangelizarunt, ut adesse festinent tempora pacis et ut finem accipiat iniquitas, et ut catholici, quibus jure meritoque Respublica illa acceptam fert libertatem illam politicam qua gaudet in plenam et expeditam jurium suorum omnium possessionem restituantur.

Sed et dolemus, Beatissime Pater, de angustiis quibus cor Tuum Apostolicum premitur ob fraudes et audaciam illorum hominum qui in Urbe praesertim Constantinopolitana, auctoritati Tuae et Sanctae Sedis resistunt et inconsutilem Christi vestem discerpunt. Utinam Schismaticorum istorum conatus et Turcarum quorum invocarunt opem, "reprimere et ad nihilum redigere" Dominus dignetur, ut sciant omnes homines B. Petri auctoritatem in Te, Beatissime Pater, vivere, et ut conclament omnes cum S. Optato Milevit. "In Urbe Roma Petro primo Cathedram Episcopalem esse collocatam

in qua una Cathedra unitas ab omnibus servaretur, ut jam schismaticus et peccator esset, qui contra singularem cathedram alteram collocaret."

Caeterum inter istas maximas aerumnas quibus afficitur Beatitudo Tua et Sancta Sedes Apostolica, in eo magnum invenitur solatium; quod scilicet magis magisque ad Petri cathedram omnes Christifideles, pastores et populi appropinquent, eique Sedi firmissime adhaereant, unde unitas sacerdotalis orta est, et ad quam perfidia non potest habere accessum. Ex quo factum est ut et pastores ecclesiae et eorum greges libenter et devoto animo hortationes tuas suscipiant, nihilque verbis tuis et epistolis gratius aut salubrius esse existiment. Dum autem ita sentiunt, a caelestis institutione magistri non recedunt: nam Tibi in Beato Petro mandavit Dominus ut non modo fidem sed et nutantia fratrum corda confirmares, quod equidem praestas non solum verbis fidei et veritatis quae profers, sed etiam et norma vitae virtutibus omnibus praeclarae, in quam tanquam exemplar dum omnes intuemur mirifice ad sacra omnia munera peragenda accendimur,

Caeterum et hortationibus tuis excitati et invictum tuum

animum quo solus omnium Ecclesiae hostium impetus sustines et repellis, admirantes, jura et libertatem Ecclesiae ejusque supremi capitis, quemadmodum hactenus fecimus, pro viribus tuebimur, religiosam puerorum et puellarum institutionem promovebimus, contra injurias et excidium quibus religiosi ordines exponuntur protestabimur, ac praeterea Deum precibus implorabimus ut tandem placatus pacem et felicitatem populis catholicis donet, ac Tibi, Beatissime Pater, plenitudinem dierum et gloriosum in omnes perversos Eccclesiae hostes tribuat triumphum.

Interea ad pedes Beatitudinis Tuae provoluti, Benedictionem Apostolicam pro nobis et clero et fideli populo nostris curis cominissis enixe efflagitamus.

[blocks in formation]

JOANNES, Archiepus. Tuamensis. PATRITIUS LEAHY, Archiepus. Casseliensis, &c.

THOMAS FEENY, Epus. Alladensis. GULIELMUS DELANY, Epus. Corcagiensis.

FRANCISCUS KELLY, Epus. Derriensis.

GULIELMUS KEANE, Epus. Cloynen. PATRITIUS DURCAN, Epus. Achadensis.

J. P. LEAHY, Epus. Dromorensis. DOMINICUS O'BRIEN, Epus. Waterfordien. et Lismoren.

JACOBUS WALSHE, Epus. Kildarien. et Leighlien.

LAURENTIUS GILLOOLY, Epus. Elphinensis.

THOMAS FURLONG, Epus. Fern

ensis.

JOANNES MACEVILLY, Epus. Gal-
viensis.

MICHAEL O'HEA, Epus. Rossen.
PATRITIUS DORRIAN, Epus. Dunen.

et Connorien.

GEORGIUS BUTLER, Epus. Limericensis.

NICOLAUS CONATY, Epus. Kilmorensis.

★THOMAS NULTY, Epus. Midensis.

JACOBUS DONNELLY, Ep. Clogheren.
JACOBUS LYNCH, Ep. Arcadiapolis.
GEORGIUS CONROY, Ep. Ardaca-
densis.

JACOBUS MACDEVITT, Ep. Rapoten.
PATRITIUS DUGGAN, Ep. Clonfer
tensis.

HUGO CONWAY, Coad. Ep. Alladensis.

E. J. MCCORMACK, Coad. Ep. Acha-
densis.

JACOBUS RYAN, Coad. Ep. Laonensis.
PATRITIUS FRANCISCUS MORAN
Ep. Ossoriensis.

« ПредыдущаяПродолжить »